STUG AUDACIA GUNT JONG BRABANT GEEN KANS: 3-0

Op de eerste dag na Maria Lichtmis ontvouwde zich op ons plaatselijk sportcomplex een boeiende strijd. Een ontzettend strijdbaar Audacia ging fair, maar met het geelblauwe mes tussen de tanden, hun vooralsnog hoger geklasseerde tegenstander  te lijf. Die voetbalden zich suf maar konden de met twee prachtige safes keepende Joep  niet verschalken. Alleen liep het met (Te) Jong Brabant “goed” af met het binnen halen van gele kaarten; dat werd 6-4 in hun voordeel. De scheids zat er dicht op, had sowieso een grote broek aan, zocht de dialoog met duidelijke statements als “klaar” en “kom hier” maar hield het heft duidelijk in handen.

Sinds Gijs  de spil van de verdediging is geworden spelen we a-la-Willem II succesvol compact en geven nauwelijks kansen weg. Echter benut onze sprankelende voorhoede, met daar Alex als nimmer dralende en steeds knokkende voorvechter, de drie gegenereerde kansen  op killerinstinctachtige wijze door deze voorvechter zelf  (na een pas-de-deux met de keeper) en ook nog  twee keer door de niet van de bal te spelen Ward die zelfs achterwaarts koppend het doel wist te vinden. In een aangenaam lentezonnetje konden de talrijke toeschouwers, waaronder Berkel-Enschotse dokter en oud Willem II clubarts de heer Vioen zelf, echt genieten en kregen zij met 4 overwinningen op een rij het raadsel op te lossen  van hoe deze kanteling in resultaten nu precies heeft plaatsgevonden: is dit alleen het gevolg van de meesterzet om Gijs achter te positioneren of zijn er tactisch en/of mentaal processen geinitieerd die de argeloze clubaanhanger vooralsnog ontgaan? Zeker is wel dat er sprake is van een welhaast tomeloze inzet waarbij onze jongens voor elkaar door het vuur gaan en wie weet heeft eea nog mooie opbrengsten dit jaar dat zo gammel begon.